پایـی که جا مانـد40

قسمت چهـلم

عراقی ها ارایی را که حاضر نبودند ریش خود را بتراشند، بیرون بردند.حامد جلوی بچه ها چانه ام را گرفت و گفت: <<تو چرا حاضر نیستی مثل بقیه ریش بتراشی؟!>> گفتم: <<ریشی ندارم که بتراشم،چندتار مو که بیشتر ندارم اونارو میکنم،ولی نمی تراشم>> بعضی ها به دلیل اینکه تراشیدن ریش کار حرامی بود،اینکار را نمی کردند.زیربار نرفتم.برایم مهم نبود کتک میخورم.

دلم نمی خواست در آن سن، صورتم با تیغ آشنا شود.تهدیدهای حامد به خشونت منجر شد.مرا درون محوطه ی سیمانی کمپ بردند.نگهبان ها برای اسرایی که حاضر نبودند ریش خود را بتراشند،تنبیه خاصی در نظر گرفته بودند.حامد برای من که به خاطر نداشتن یک پا نمی توانستم آن تنبیه را انجام دهم،پنجاه ضربه کابل درنظر گرفت.کابل ها را ولید به کمرم کوبید.کمرم بر اثر ضربات کابل ها کبود شد.برای ده،بیست کابل اولی خیلی درد داشتم،اما کابل های آخر دردش کمتر بود.

امروز یکشنبه دهم مهرماه 1367،اربعین آقا امام حسین علیه السلام است.برای اجرای برنامه های مذهبی محدودیت داشتیم.حیدر راستی قبل از ظهر، سراغم آمد.می خواست برای بچه های بازداشتگاه هفت و شانزده به مناسبت اربعین برنامه اجرا کنیم.می دانستم عراقی ها اگر موقع مداحی سر برسند،کارمان ساخته است.حیدر برای بازداشتگاه هفت مداحی کرد و من برای بازداشتگاه شانزده. مداحی ترکی حیدر با آن صدای حزین و زیبایش، اشک همه را در می آورد.وقتی حیدر می خواند ناخودآگاه گونه هامان خیس می شد.نمی دانم چرا مداحی ترکی اینهمه حزن انگیز است.این راز و رمز مداحی حزن انگیز ترکی که آنگونه دل آدم ها را می برد،به دلیل علاقه ی بیش از حد ترک ها به آقا ابوالفضل العباس علیه السلام است.

در دو بازداشتگاهی که من و حیدر مداحی می کردیم،دو نفر از بچه ها آینه دار پنجره بودند.آن ها با آینه راهروی بازداشتگاه را دید می زدند.قرار بود به محض دیدن نگهبان ها،آینه دار خبرمان کنند.با اینکه قرار ماه هنگام آمدن نگهبان ها قطع موقت مداحی بود،عراقی ها که اومدن از بس حس و حال معنوی بچه ها بالا بود،مداحی را قطع نکردیم.اشاره آینه دار ها باعث قطع برنامه نشد.

نگهبان ها پشت پنجره حاضر شدند.من با دیدنشان مداحی ام را قطع نکردم.حواسم به نگهبان ها و حرف هایشان نبود.کریم حرف های حامد را از پشت پنجره ترجمه می کرد.

- عالیه، خیلی خوبه،یعنی شما اینجارو انقدر امن و بی خطر دیدید که نوحه بخونید و سینه بزنید!؟ پدرسوخته های مجوس! بلایی به روزتون بیارم که خود حسین بیاد اینجا کمکتون!

من و حیدر را به اتاق سرنگهبان بردند.سعد با عصبانیت گفت: <<من در جبهه های جنوب اسرای شمارو دیدم که پشت پیراهنشان وحتی روی پیشانی بندهایشان نوشته بودند مسافر کربلا! شما می خواید کربلارو تصرف کنید؟! شما خوب بود یک دستگاه تریلر می آوردید،کربلا را می گذاشتید روی تریلر و با خودتان می بردید ایران و دست از سر ما برمی داشتید!

ادامه دارد...