قسمت سی وسوم
خیلی گرم بود،بازداشتگاه پنگه سقفی نداشت.عراقی ها از جای حلقه پنکه سقفی سلول آخری که ابعادش از دیگر سلول ها بزرگتر بود،برای آویزان کردن اسرایی که در بازجویی هجقیقت را نمی گفتند،استفاده می کردند.جیره بندی که کردند،سهمیه آب امشب من یک لیوان شد.
قسمت سی وسوم
خیلی گرم بود،بازداشتگاه پنگه سقفی نداشت.عراقی ها از جای حلقه پنکه سقفی سلول آخری که ابعادش از دیگر سلول ها بزرگتر بود،برای آویزان کردن اسرایی که در بازجویی هجقیقت را نمی گفتند،استفاده می کردند.جیره بندی که کردند،سهمیه آب امشب من یک لیوان شد.
آب لیوانم را با قاسم فقیه نصف کردم.از قاسم خواستم سهمیه آبش را زیر پایمان بریزد،تا جای خوابمان خنک باشد.هرچند خنکی زودگذری بود،اما در آن گرما دلچسب بود.سرنگهبان وارد بازداشتگاه شد و اسم مرا خواند.فرمانده بازداشتگاه انگشت شصت دستش را به فانوسقه اش قلاب کرده بود و دود سیگارش را از بیرون می داد.
- انت ناصر سلیمان منصور؟!
-نعم سیدی !
- تو استخبارات کار می کردی؟!
بند دلم ناگهان پاره شد.سرنگهبان بیرون درِ زندان مرا تحویل دژبان دیگری داد.دو دژبان کلاه قرمز مرا بردند.مرا از سالنی طولانی به عرض دو متر عبور دادند.طول آن بیشتر از پنجاه متر می شد.از درهای آهنی که هرکدام کمتر از نیم متر با دیگری فاصله داشت،فهمیدم زندان انفرادی است.وارد یک سلول مانده به آخر شدم،سلول فقط جای خواب یک نفر را داشت.بیش از شش، هفت ساعت کسی سراغم نیامد.گرسنه بودم و تشنه،بیشتر تشنه بودم.فک می کنم یکی،دو ساعتی از اذان ظهر گذشته بود.جهت قبله را نمیدانستم.با تیمم و بدون مهر نمازم را رو به چهارطرف سلول خواندم.بعد از نماز، خوابم برد.با باز شدن در سلول از خواب پریدم.نمیدانم چقدر زمان گذشته بود با اشاره و صحبت زندانبان فهمیدم می گوید باید با او بروم.مرا به اتاق بزرگی که در همان قسمت ورودی راهرو بود،بردند.وارد اتاق که شدم،سه نفر بودند.
افسرعراقی که درجه نظامی نداشت،پرسید: <<انت ناصر سلیمان منصور؟!>>
- نعم سیدی !
- شما در المیمونه گفتید،تو واحد اطلاعات یگانتون کار میکردید،درسته؟!
- بله درسته!
با خود گفتم: <<جنگ تمام شده،یه نیروی اطلاعات و عملیات که اطلاعاتش به درد عراقی ها نمیخوره.>> افسر بازجو شروع به مقدمه چینی کرد و گفت: <<جنگ دیگه تموم شده.اطلاعات نظامی مناطق جنگی سوخته.اون چیزی که برای ما مهمه اطلاعات آدم های شما تو خاک عراقه! اون اطلاعات سوخته نیس!نیروهای اطلاعات و شناسایی شما تو ایام جنگ بری شناسایی میومدن تو خاک عراق،وارد خاک ما که میشدند بعضی وقت ها روزها و ماه ها تو خاک ما می موندن.بیشتر اونا عوامل و بستگان مجاهدین عراقی لشکر9 بدر هستند.نیروهای اطلاعات یگان شما توی روستاهای سلف،الحمدان،سلف الدین،حمیدان و . . . هم آدم داشتند.اونا این جاهایی که اسم بردم خونه ی کیا می رفتند،ما اسم اونایی که به شما جا می دادند رو می خوایم.همینطور نام دقیق روستاهاشون رو!>>
مانده بودم چه بگویم، که ادامه داد: <<به سوالمون جواب بده،دروغ هم نگو.نمیتونی بگی نمی دونی!>>
وقتی این صحبتها را از زبان بازجوها شنیدم.فهمیدم استخبارات عراق بعد از جنگ فراغتی پیدا کرده تا با مجاهدین عراقی،بستگان و دوستان آن ها که در سال های جنگ با ایران همکاری می کردند تسویه حساب کنند.
افسر بازجو درست می گفت.اینکه بچه های اطلاعات و عملیات یگان های سپاه،با کمک مجاهدین عراقی لشکر9 بدر به شناسایی اماکن نظامی دشمن می رفتند و در عراق روزها و ماه ها پناه داده می شدند،درست بود.
به افسر بازجو گفتم: . . .
ادامه دارد...
بوی خدا...برچسب : نویسنده : bbooyekhoda3 بازدید : 242